Það eru 7-8 ár síðan ég byrjaði að hnýta,? segir Sveinn. ?Það kom þannig til að Einar heitinn Long sem þá vann í Kaupfélaginu út við Lónsbakka, plataði inn á mig bleikum Nobbler sem ég veiddi gríðarlega vel á. Síðan glataði ég þeirri flugu en bleiki Nobblerinn kom aldrei aftur í Kaupfélagið til Einars. Þá hreinlega neyddist ég til að hnýta sjálfur slíka flugu og þannig byrjaði þetta hjá mér. Ég lærði þetta sjálfur og hef aldrei farið á námskeið, bara fengið smátilsögn um það hvernig á að lita efni og líka hvernig á að hnýta Caddis-þurrflugur.?
Sveinn virðir fyrir sér einn af þeim ótal bleikum Nobblerum sem hann hefur hnýtt á síðustu árum.
Þannig hófust hnýtingarnar hjá Sveini og það sem gerir hann ef til vill frábrugðinn mörgum öðrum hnýturum, fyrir utan ótrúleg afköstin, er útsjónarsemin sem hann sýnir við allt sem tengist fluguhnýtingum. Hann litar sjálfur mikið af því efni sem hann notar, hann býr sjálfur til mikið af döbbinu og hann notar aldrei lakk!
58 tvinnakefli á hálfu ári
Nei, ég nota bara tonnatak og mikið af því. Þannig verða flugurnar miklu sterkari og endast út í það óendanlega. Þú sérð tómu túpurnar þarna úti í horni og þar eru líka tvinnakeflin sem ég er búinn að tæma út af frá því seinnipartinn í október, mig minnir að þau séu 58,? segir Sveinn og bendir á hillu úti í horni á litla hnýtingaherberginu sem hann hefur innréttað í bílskúrnum sínum.
Ég kynntist Engilbert Jensen fyrir stuttu og það má eiginlega segja að þá hafi skrattinn hitt ömmu sína! Það fór vel á með okkur, við töluðum endalaust saman um veiði og hnýttum saman eins og brjálæðingar. Engilbert gaf mér toppeinkunn fyrir flugurnar mínar.
Meðal þess sem bar á góma hjá okkur var að Engilbert sagði mér að hann notaði kaffikvörn til að búa til döbb, hræra saman ólíka þræði og saxa þá niður. Þá datt mér strax í hug að nota bara töfrasprotann minn, tækið sem er yfirleitt notað til að hræra saman ýmis matvæli. Ég klippi niður garn í litla búta, set smá vatn saman við og kveiki svo á töfrasprotanum. Úr þessu verður til hið fínasta döbb!?
6.000 flugur á vertíðinni
2005 hnýtti ég 6.000 flugur en það var fyrsta árið sem ég hnýti svona rosalega mikið. Þá var ég á sjónum og hnýtti mikið um borð. Einu sinni kom ég með 1.000 flugur heim úr einum túrnum. Núna er ég hins vegar búinn að vera heima síðan í september 2006 og er kominn með um 5.700 flugur. Ætli það sé ekki mátulegt að hnýta 6.000 stykki á ári, en hjá mér er árið frá september fram í september, bara eins og kvótaárið.?
Yellow Ghost kallar Sveinn þessa flugu sem er hans eigin útgáfa af Black Ghost.
Röndin eða Beykir?
Já, ég byrjaði fljótlega að hanna mínar eigin flugur og ein af þeim fyrstu var Röndin sem hefur reynst mjög vel í silungi. Mér brá raunar þegar ég sá síðan fluguna Beyki eftir Gylfa Kristjáns en hún er sláandi lík Röndinni minni, aðeins búið að bæta við einhverju skeggi sem breytir engu. Ég nenni samt ekki að gera veður út af þessu, vil bara að menn haldi því til haga að Röndin mín varð til mörgum árum áður en Beykirinn kom fram í dagsljósið.?
Röndin eftir Svein Þór Arnarsson í tveimur litum.
Aðrar fisknar flugur
Þær eru náttúrlega mun fleiri flugurnar sem ég hef hannað en ef ég ætti að velja eina úr núna þá myndi ég vilja benda á Rolluna. Þetta er alveg sáraeinföld fluga en hún er rosalega fiskin. Ég hef fengið helling af bleikju á hana og félagarnir mínir líka og ég veit til þess að það hefur verið tekinn lax á hana, oftar en einu sinni og oftar en tvisvar, svo ótrúlegt sem það kann að virðast.?
Rollan eftir Svein og engin er regla án undantekninga því hér notar höfundurinn lakk með tonnatakinu. Búkurinn er baðaður í lakki.
Hnýtingar veita hugarró
En skyldi Sveinn aldrei verða leiður á því að hnýta? Margir endast við að búa til 2-3 flugur en taka sér síðan góða hvíld, verður Sveinn aldrei þreyttur á þessu föndri?
Nei, ég nota hnýtingarnar til að róa mig niður. Það veitir mér útrás að hnýta af fullum þunga. Ég þarf helst alltaf að hnýta nokkrar flugur fyrir svefninn til að geta hvílst almennilega á nóttunni,? segir Sveinn Þór Arnarson og sest aftur niður við þvinguna sína. Ég fæ hjá honum nokkra Nobblera fyrir sjóbirtinginn á sunnudaginn og læði mér aftur út úr bílskúrnum.
Höfundur Ragnar Hólm tekur viðtal við Svein Þór Arnarson
LEIT