GÓŠUR GRUNNUR
Ég var žeirrar gęfu ašnjótandi ķ byrjun aš fį tilsögn og hjįlp frįbęrra kennara, voru žaš tveir menn sem mest komu viš sögu,
Kolbeinn Grķmsson sem kenndi mér aš kasta og hnżta og sķšan Kristjįn Kristjįnsson (KK) sem ég veiddi meš vķša um land.
Bįšir žessir menn sżndu meš góšu fordęmi, hvaš žaš var sem veišiskapur snerist um, og hversu mikilvęgt žaš er aš flżta sér hęgt, staldra viš, og taka eftir öllum smįatrišunum ķ nįttśrunni og njóta žess aš vera til.
Sķšastlišiš sumar var komiš aš mér aš mišla af žessum góša grunni. Sonur minn kominn į tólfta įriš, og įhugi į fluguveiši kviknašur.
Eins og Gylfi Pįlson skrifaši ķ grein ķ sķšasta Veišimanni žį er žetta góšur aldur til aš byrja aš kenna börnum aš kasta flugu, ég var bśinn aš reyna aš byrja fyrr en žaš var eins og žaš vantaši samhęfingu, frekar en afl. Aš sjįlfsögšu eru į žessu undantekningar eins og öllu öšru.
AŠ MIŠLA AF REYNSLUNNI
Nś var komiš aš fyrsta alvöru veišitśrnum. Viš fešgar įttum dag ķ Brunnį ķ Öxarfirši. Viš lögšum af staš nokkrum dögum fyrr, og stoppušum hjį afa į Króknum, žar sem ég ętlaši aš kenna strįknum aš kasta. Nokkrum vikum įšur hafši ég sjįlfur fariš į svonefnt Maķflugu-veišinįmskeiš ķ Bretlandi. Žar var kastkennari sem kenndi kastękni žį sem Mel Krieger og fleiri kenna og nota.
Žetta kast er miklu aušveldara aš kenna og lęra en önnur sem ég žekki, og eftir tvo daga var strįksi bśinn aš nį góšum tökum į žessu. Ég tel aš žetta sé besta kastlagiš til aš kenna byrjendum.
FYRSTI FLUGUFISKURINN
Nś var ekki eftir neinu aš bķša og ókum viš fešgar sem leiš liggur ķ Öxarfjörš. Žar tók į móti okkur Brunnįin og hennar einstaklega fallega umhverfi.
Eftir aš hafa sett saman stangirnar og dįšst aš nįttśrinni um stund röltum viš nišur aš Bjargarhyl, sagši ég strįknum aš byrja efst og veiša sig nišur hylinn, sjįlfur settist ég į žśfu, reišubśinn aš kalla til hans leišbeiningar.
Ég ętlaši ekki aš trśa mķnum eigin augum žegar ég sį hvernig strįkurinn veiddi: įn žess aš ég hefši sagt honum neitt žį veiddi hann eins og KK! Samviskusamlega, eitt skref, eitt kast, frįbęrt! Ekki kvartaši hann neitt heldur žó aš ekki tęki?ann ķ fyrsta, heldur veiddi hvert kast meš fullri einbeitningu.
Žegar hann var kominn nešst ķ hylinn sįum viš bįšir hvar stór fiskur kom upp og bylti sér. Kastaši strįksi beint į hann og var tekiš um leiš af krafti.
Žetta var alvörufiskur og stöngin fór ķ keng. Mikiš var nś freistandi aš stökkva af staš og fara aš segja honum til, en ég sį žó fljótt aš žess žurfti ekki.
Var nś fiskurinn žreyttur og honum landaš af einstakri lipurš.
Žetta reyndist vera 5 punda gullfalleg bleikja.
Ég veit žaš fyrir vķst aš žessi stund ķ kvöldsólinni viš Bjargarhyl mun aldrei lķša okkur fešgum śr minni, en til žess aš leyfa öšrum aš njóta žessa meš okkur žį festi ég žetta į filmu.
TÖKUM BÖRNIN MEŠ Ķ VEIŠI OG KENNUM ŽEIM AŠ NJÓTA ŽESSARAR FRĮBĘRU NĮTTŚRUPERLU SEM ĶSLAND ER, Į SKEMMTILEGAN HĮTT.
LEIT